DM Sanders, ooit zo scherpe columnist, quo vadis? U geeft veel prijs over zichzelf in uw laatste column ‘Kafka in Brussel’ (Mare 30), en dat is niet bepaald positief. Ten eerste het onderwerp: het idee van Europa als een ‘ongrijpbare bestuurslaag’ is intussen zo uitgemolken dat het een vaste plek heeft verworven in de lijst van hemeltergende columnistenclichés, ergens tussen huisdieren en toevallig opgepikte gesprekken in de tram. Geen lezer die daar nog intrapt. Maar laten we de onderwerpskeuze voor het gemak door de vingers zien. Iedere columnist maakt wel eens een uitglijder - een deadline is tenslotte een deadline. De argumentatie maakt echter weinig goed. Een veel te lang opgerekte verhuismetafoor is het enige rammelende vehikel dat uw verder inhoudsloze betoog voorttrekt. Dat wil zeggen, als ik de gratuite verwijzing naar Kafka niet meereken, want dat is weer zo’n platitude waar geen schrijver zich in 2014 nog aan waagt. Maar het ergste vind ik dat de ooit zo erudiete cosmopoliet D.M. Sanders een tuinkabouter in zijn voortuin heeft. Daar mogen ze wat mij betreft per direct een Europese verordening tegen uitvaardigen.
Thomas Weber
masterstudent European Law