Eerder had de raad een negatief advies gegeven over dit plan. Het voorstel is het gevolg van de Europese betalingsregeling, waardoor bijvoorbeeld ook alle bankrekeningnummers veranderd zijn in een IBAN. Een andere verandering is dat de storneringstermijn wordt opgerekt van dertig naar 56 dagen. Dat betekent dat betalingen nog gedurende 56 dagen teruggedraaid kunnen worden. Nu wordt in zo’n geval het collegegeld bij het incasseren van de volgende termijn alsnog betaald.

Bij een storneringstermijn van dertig dagen kan telkens alleen het laatst geïnde bedrag worden teruggedraaid of geweigerd. Bij een situatie van 56 dagen en tien termijnen, kan zowel het laatste als het voorlaatste bedrag gestorneerd worden. Omdat banken pas na twee weken melding maken van een niet geslaagde of teruggedraaide betaling en nieuwe incasso-opdrachten bovendien minimaal zes dagen voor de incassodatum moeten worden klaargezet, blijft er weinig tijd over voor zowel studenten als de universiteit om de betaling recht te zetten.

De universiteitsraad is heel verdeeld over dit voorstel en steggelt er al weken over. Het college stuurde extra informatie over de problemen die kunnen ontstaan door deze Europese regeling. Met deze notitie zijn niet alle raadsleden tevreden. ‘Ik vond het een flutdocument’, zei Joost Augusteijn van personeelspartij Abvakabo. ‘We wilden precies weten wat de regeling in de praktijk gaat inhouden voor studenten. Wanneer krijgen zij aanmaningen? Dat staat er gewoon niet in.’ Cynthia Pullen van studentenpartij BeP. ‘Er staat niets in over de consequenties die de nieuwe regeling heeft voor studenten die nu wel netjes op tijd betalen.’

Marc Hogenhuis van studentenpartij LVS noemde het een ‘heel sturend stuk. Geschreven om ons te overtuigen van de vijf termijnen. Het is een regeling gemaakt om problemen met de groep wanbetalers op te vangen. De duizenden die nu wel op tijd betalen komen mogelijk in de problemen als ze tweemaandelijks moeten betalen.’ Janna Vermolen van studentenpartij SGL: ‘We moeten wel zoeken naar een oplossing. Beide termijnen hebben voor- en nadelen.’ 

Een deel van de raad verwacht dat studenten prima in staat zijn om met sparen in te spelen op vijf termijnen. Andere raadsleden verwachten dat studenten zo gewend zijn aan maandelijks betalen dat ze geen geld opzij leggen voor een tweemaandelijkse betaling.

Een complicerende factor in de discussie is dat er een voorstel tot wijziging van de WHW bij de Tweede Kamer ligt. Daarin staat dat de student in een keer of in vijf termijnen kan betalen. Meer termijnen is mogelijk maar dan moeten er dure betalingsregelingen tussen student en universiteit gemaakt worden. Dat is niet reëel voor een grote groep studenten. Onduidelijk is wanneer de Kamer een besluit neemt over het voorstel.

Uiteindelijk was er na een hoofdelijke stemming een kleine meerderheid die de tien termijnen wilde aanhouden om vervolgens na een jaar te evalueren of er meer storneringen volgen. En verder is het afwachten wat de Tweede Kamer besluit over de termijnen. VB