Achtergrond
Academisch leven is geen vetpot
Bo Chen onderzoekt de institutionalisering van de buitenlandse politiek van de Europese Unie. Zijn passie, politiek en politieke filosofie, betekent niet automatische rijkdom, en daarom besloot hij zijn eigen all-inclusive restaurant te openen.
Esha Metiary
vrijdag 24 januari 2014
Promovendus Chen: ‘Ik wil een internationale keten als McDonald’s.’ © Taco van der Eb

Als gevraagd wordt waar zijn passie vandaan komt, moet de onderzoeker glimlachen. ‘Ik kom oorspronkelijk uit China. Economisch gezien is het land welvarend, alleen op politiek niveau loopt het heel erg achter op de transformatie die de rest van de wereld gezien heeft.’ Zijn onderzoek is een voortvloeisel uit interesse voor die tegenstelling. ‘De EU is eigenlijk een hele nieuwe organisatie. Binnen een natiestaat, Nederland bijvoorbeeld, organiseren en gedragen mensen zich anders dan dat ze doen in de overkoepelende EU. Het is dan interessant om te kijken naar het buitenlandse beleid’, legt Chen uit.

Om zijn academische carrière te ondersteunen, zocht Chen een manier om financieel wat sterker in zijn schoenen te komen te staan. ‘Het horecawezen heeft het in Nederland altijd al goed gedaan, kijk maar naar de variatie aan restaurants die hier te vinden is. Een restaurant openen was dus een logische keuze.’

Het restaurant Aroma wordt gerund door Chen en zijn vrouw, waarvan de laatste al ervaring heeft met het managen van een horecabedrijf. Naast de slogan die op de voorgevel geplakt is (Happy, Healthy, Your Kitchen), heeft het restaurant een onderliggende filosofie die Chen zelf de ‘drie M’s’ noemt: memory, management en mission.

Chen: ‘Zelf kwam ik in 2008 in Leiden, en ik ben van plan om na het afronden van mijn onderzoek weer naar China te gaan. Ik heb veel goede herinneringen aan deze plek, maar ik zou graag iets fysieks achterlaten wat tegelijkertijd andere mensen ook een mooie herinnering kan geven. Een restaurant leent zich daar perfect voor.’

Chen ziet geen probleem in het combineren van het runnen van een restaurant en het PhD onderzoek. ‘Daar komt de tweede M in beeld: management. Het is belangrijk dat je iedereen laat doen wat ze leuk vinden en waar ze goed in zijn. Natuurlijk ben ik manager, maar dat betekent niet dat ik me overal mee moet bemoeien. Delegeren is de sleutel’, legt hij uit.

De derde M, mission, is tweeledig. Natuurlijk hoopt Chen een solide financiële basis te creëren, maar hij legt ook uit dat Nederland het perfecte klimaat heeft voor een variatie in restaurants. ‘Natuurlijk zijn we nu nog niet zo bekend, maar ik hoop over een aantal jaar Aroma uit te breiden tot een internationale keten zoals McDonald’s.’

Na het voltooien van zijn proefschrift wil Chen terug naar China om zich daar meer te richten op de politiek. Maar hoe dan verder? ‘Ach, ik ben niet bang om het achter te laten. Ik draag het restaurant gewoon over aan een andere manager.’