Richting het eind van het jaar voelen een hoop websites, blogs en televisieprogramma’s zich geroepen om terug te blikken op het afgelopen jaar, al dan niet in lijstjesvorm. Ik ben niet hipster genoeg om te roepen dat lijstjes te mainstream zijn, maar ik doe er deze keer even niet aan mee. In plaats van terugkijken op 2013, kijk ik liever alvast vooruit naar 2014. Want het wordt me het jaartje wel.
Het jaar van de wereldtitel van Oranje. Veertig jaar na het WK dat we hadden moeten winnen, komt nu het WK dat we gáán winnen! Wij dus. Niet alleen het Nederlandse elftal, maar wij, het Nederlandse volk. Niks Spanje, Duitsland of Brazilië. We vreten die tapa’s op! We voorkomen dat de wereldbeker wordt besmeurd door wienerschnitzelvingers! We laten die fruitige sambadansers huilen in hun eigen achtertuin! Alle tegenstanders kunnen zich verheugen op een ouderwetse asskicking. Met een opblaasbare, oranje klomp, als die niet al op ons hoofd zit.
Het jaar van de Olympische Spelen in Rusland, waar de Olympische gedachte van gezonde competitie en verbroedering ver te zoeken is. Had u iets anders verwacht van een land dat wordt geleid door de persoon die van alle aardbewoners het dichtst in de buurt komt van een daadwerkelijke James Bondschurk? Mogen we, nu het Nederland-Ruslandjaar is afgelopen, weer wat kritiek uiten op het vodkavolkje? Vrees dat Rusland zich in 2014 weer gaat verzekeren van de gouden medaille voor het onderdeel ‘humane onverschilligheid’.
Het jaar dat het sociale leenstelsel toch weer niet ingaat. Het wordt almaar uitgesteld, er wordt met deadlines gegoocheld, er is altijd wel weer iets te vinden dat moet worden aangepast en uiteindelijk gaat het resultaat, waar niemand tevreden mee is, in niets lijken op de eerste versie. Wel toepasselijk, het schrijven van mijn scriptie verloopt op exact dezelfde manier.
Het jaar van het veertigste lustrum van Sociëteit Minerva. 200 jaar historie, in twee weken gepropt. Een 200-jarige geschiedenis vol paradoxen. Omstreden, maar gerespecteerd. Traditioneel en toch vooruitstrevend. Corpsbal, maar toch ambitieus. Oud, maar ook elk jaar weer nieuw. 200 jaar, een verjaardag om trots op te zijn en groots te vieren.
De wereld verandert sneller dan we kunnen bijhouden, waardoor we niet merken dat veel hetzelfde blijft. We hebben een nieuwe paus, een nieuwe koning, een nieuwe rector magnificus in Leiden en wat nieuwe nationale pispalen. Maar bovenal hebben we het weer een jaar met elkaar uit gehouden. De wereld zou op 21 december 2012 eindigen volgens de Maya’s en nu vieren we alweer de eerste verjaardag van die hilarische paniek. We blijken toch niet zo belangrijk als we dachten. De wereld is doorgedraaid, en blijft nog wel even doordraaien. Bring it on!
Robbert van der Linde