Een jaartje geleden ging ik overstag. Nadat bleek dat je kon voorkomen dat ze alles wat je luistert direct op Facebook etaleren, sloot ik me aan bij de groeiende groep Spotify-gebruikers. Toch merkwaardig waarom die privacy beveiliging zo’n belangrijke factor voor me was. Ik was namelijk al aangesloten bij de groep die vaker dan haar lief is denkt aan Facebook-statussen of profielfoto’s, dus een vermelding van je muzieksmaak kan daar ook nog wel bij, zou je denken. Maar je luistert zoveel liedjes dat je niet, zoals bij foto’s, individueel gaat kiezen welke je wel of niet tentoonstelt. Toch wil je ook juist dáár voorkomen dat iedereen alles ziet: juist je muzieksmaak kent enkele aspecten die je liever niet onthult.
Af en toe luister ik een ‘gouwe ouwe’ van Snoop of Nate Dogg, maar ik wil niet dat mensen mij gaan beschouwen als G-Unit fan. Niet onregelmatig luister ik in dezelfde sessie Rod Steward of Phil Collins en dat zou mensen alleen nog maar meer verwarren. En dan je vrienden: sommige zullen openstaan voor dit hele spectrum, maar er zijn zeker ook mensen die jou afhankelijk van je muzieksmaak anders gaan ervaren. Je zal in aanzien dalen, zodra zij merken dat jij weinig creatief en open minded
bent in je muzieksmaak, oftewel: net iets teveel Top40 luistert. Daar tegenover kun je er ook niet mee aankomen bij de hipsters (je Amsterdamse vrienden), dat je nog nooit van Todd Terje of Joris Delacroix hebt gehoord.
Ik ben er van overtuigd dat er echt wel wat Slipknot-fans zijn die stiekem een favoriet Taylor Swift-liedje hebben. Er zijn meerdere momenten geweest dat ik aangenaam verrast een beetje knuffel-R&B of zoete countryliedjes tegenkwam in de digitale muziekcollectie van een mannelijke vriend. Deze geheime geneugten die niet geaccepteerd zijn binnen de subcultuur, wil men natuurlijk niet met het wijde wereld delen.
Een mooi concept dat al deze grenzen overstijgt, is Ali B’s programma ‘Op Volle Toeren’, waarin hij artiesten uit compleet verschillende genres elkaars liedje laat coveren. Hier begin ik mijn ode aan dit programma. Dit concept overstijgt genres en zoveel meer! Het overschrijdt culturele grenzen en barrières van vooroordelen in beide kampen. Het verbindt mensen die dachten nooit een connectie te kunnen voelen met elkaar. In één bepaalde aflevering luistert een Antiliaanse rapper - inclusief dreadlocks en grill - naar een totaal andere versie van zijn eigen nummer, uitgevoerd door een oude topartieste uit de Nederlandse smartlap industrie. Als zij in haar eigen stijl de originele tekst over het leven in de gevangenis zingt, raakt dit de rapper zo erg dat hij tot tranen toe geroerd is!
Niet alleen prachtige beelden, maar een belangrijk stukje opvoeding van Ali B: onze liefde voor muziek zou geen schaamte moeten kennen! Maar persoonlijk ben ik er tóch nog niet helemaal klaar voor om het wijde web inzicht te geven in mijn stiekeme Snoop (D-O-double Gizzle) dagen…
Marit de Vos