Studentenleven
Clubje: ?Het hoeft niet pluizig of muf?
Petra Meijer
woensdag 27 maart 2013
© Taco van der Eb

Mira Geirnaert (links, student tolk gebarentaal, afgestudeerd psychologe): ‘Ik bezocht in Amsterdam of Utrecht wel eens kledingruilevenementen. In Leiden waren die er niet.’

Erika de Joode (rechts, afgestudeerd neerlandica): ‘Mira introduceerde ze in eerste instantie hier in huis. We gingen dan met zijn allen het hele huis opruimen en schoonmaken, om vervolgens als een soort toetje onze kleding en spullen te ruilen.’

Floor Ruiter (midden, master Linguistics): ‘Als beloning voor het harde werk. We stortten alles op een tafel en dan was het pakken wat je pakken kan. Regels waren er niet: we gunnen het elkaar.’

Geirnaert: ‘Zo kwamen we op het idee van De Ruiltoko. We organiseren evenementen waarop vrouwelijke studenten hun kleding kunnen ruilen. Op 5 april organiseren we "Tooi je Mooi", onze eerste kledingruilavond in Café Midi.’

De Joode: ‘Bezoekers melden zich aan via Facebook en kunnen maximaal acht kledingstukken inleveren. Een basic is één punt waard, een leuk printje twee en voor een duurder kledingstuk van bijvoorbeeld de Bijenkorf krijg je drie punten. Hiermee kan je vervolgens shoppen.’

Geirnaert: ‘Ik hoor soms van studenten dat ze tweedehandskleding vies vinden. In kringloopwinkels hangt vaak kleding van twintig jaar oud. Wij bewijzen dat tweedehandskleding niet afgedragen, pluizig en muf hoeft te zijn.’

Ruiter: ‘Iedereen heeft wel mooie kledingstukken die je toch niet zo vaak draagt. We letten er bij het innemen op dat kleding niet verwassen of kapot is. Je levert mooie kleding in, maar krijgt er ook mooie items voor terug.’

De Joode: ‘Ik heb al een grote tas klaarstaan. Zelf hoop ik een zwierig jurkje of een paar pumps te scoren.’

Geirnaert: ‘Ik lever mijn bontjasje in. Ik vind hem nog steeds leuk, maar ik heb nog een ander bontjasje waardoor ik deze eigenlijk nooit draag. Zo kan ik iemand anders er blij mee maken.’

Floor Ruiter: ‘Ik moet echt nog even mijn kast induiken. Ik vind het heel moeilijk om dingen weg te doen. Ik ben altijd degene die het minste toevoegt en met de meeste spullen weer naar huis gaat.’

De Joode: ‘Naast een gezellige avond is het ook een soort protest tegen de consumptiemaatschappij. Ik krijg het niet over mijn hart om goede kleding weg te gooien, dus dan blijft het in de kast hangen. Kleding ruilen is leuk én duurzaam.’

Geirnaert: ‘Soms word ik boos als ik in winkels truitjes van vijf euro zie hangen. Qua vervuiling kost het productieproces en het vervoer veel meer dan vijf euro. We moeten de waarde van producten opnieuw leren kennen.’

Ruiter: ‘Voorlopig is de avond alleen voor vrouwen. Mannen kopen liever elektronische gadgets, terwijl wij blij worden van een nieuw jurkje.’

De Joode: ‘We zijn op zoek naar verschillende kledingstijlen en verschillende maten. Dus ook iedereen met een maatje meer of minder is welkom. Als je een vriendin meeneemt met ongeveer dezelfde maat, dan weet je dat je altijd goed zit.’

Ruiter: ‘Als je kleding aan het eind van de avond overblijft, dan kan je het terugkopen met je punten. Anders gaat het naar tweedehandswinkel Ratjetoe. Zij lenen ons de kledingrekken. Wie punten overhoudt, neemt deze gewoon mee naar de volgende keer.’