SpraakZien, zoals de bril heet, bestaat uit kleine microfonen die spraaksignalen van de gesprekspartner opnemen.
De bril is verbonden met een laptop, waar spraakherkenningssoftware op draait. Deze software herkent het spraaksignaal en zet dit om in tekst. Deze wordt op een virtuele afstand van enkele meters in de bril geprojecteerd. Daardoor kan de slechthorende of dove persoon het verhaal van zijn gesprekspartner in tekst lezen.
Er was ook behoefte aan linguïstisch onderzoek, en dat is waarom Leiden University Center for Linguistics (LUCL) en het Leiden Institute for Brain and Cognition (LIBC) afgelopen zomer zijn ingeschakeld. ‘Het is geen science fiction, het idee werkt. Deze bril verbetert de verstaanbaarheid van spraak aanzienlijk,’ vertelt prof.dr. Schiller van LUCL.
Hij geeft toe dat een aantal dingen verbeterd moeten worden: ‘De bril moet lichter worden. Ook moeten we een app hebben in plaats van een laptop.’
Hij gelooft dat de SpraakZien binnen enkele jaren op de markt zal liggen als grote bedrijven als Philips of Siemens het project opmerken.
Schiller gelooft niet dat met de komst van deze bril gebarentaal en andere elementen uit de ‘dovencultuur’ in gevaar komen.
‘Slechthorenden en doven kunnen zelf beslissen aan welke manier van communiceren ze hun voorkeur geven. Wellicht kan de bril een ondersteunend effect hebben, ook als ze voor gebarentaal kiezen’. IE