In 2007 werd de regel ingevoerd dat studenten die een opleiding in het buitenland willen volgen, alleen recht hebben op de studiefinanciering als ze minstens drie van de zes jaar voor deze opleiding in Nederland hebben gewoond.
Deze '3 uit 6-eis' is ingevoerd om te voorkomen dat studenten uit andere EU-landen die geen band met Nederland hebben, wel hier hun studiefinanciering zouden aanvragen om vervolgens in hun eigen of een ander EU-land land te studeren. Dit zou de Nederlandse overheid een 'onredelijke financiële last' bezorgen.
Het Hof van Justitie van de Europese Unie zag deze regeling echter als discriminerend voor migrerende gezinnen en deed afgelopen zomer uitspraak over de zaak. De conclusie: kinderen van in Nederland werkende Europese arbeidsmigranten hebben recht op studiefinanciering, ongeacht hoelang ze al in Nederland wonen. Daar tegenover verliezen Nederlandse gezinnen die geruime tijd in het buitenland verblijven hun 'directe' recht. Voor hen geldt de 3 uit 6-eis nog steeds, net als voor migranten van buiten de EU.
Het ministerie heeft een wetsvoorstel ingediend om een maximum van 9000 studenten per jaar in te stellen, omdat anders de kosten met 40 miljoen euro zouden stijgen. De regel is: wie het eerst komt, het eerst maalt.
De VVD-fractie is bang dat met deze regeling de Nederlandse studenten, voor wie deze studiefinanciering oorspronkelijk is bedoeld, benadeeld worden. Ook wordt volgens hen het oorspronkelijk doel van de meeneembare studiefinanciering uit ogen wordt verloren, namelijk het stimuleren van 'talentvolle' studenten. De VVD wil dat een zogeheten profileringsfonds van onderwijstellingen bepaalt welke studenten de studiefinanciering werkelijk verdienen. IE