Dus de naaktloperij van vier jongens, die van hun beoogde dispuut de media moesten halen door op te vallen, heeft ervoor gezorgd dat ze de eerste vier maanden van de mooiste tijd van hun leven moeten missen. Ook het dispuut, waar zij de kameraden hoopten te vinden met wie de uitdagingen van het wonderlijke en mysterieuze studentenleven te lijf moeten worden gegaan, is voor die periode geschorst en heeft tevens een flinke boete aan zijn groen-witte broek hangen.
Zeer terecht allemaal, vinden de universiteit en het dagelijkse bestuur van moedervereniging Quintus, die de sancties heeft opgelegd. De naam van de vereniging, de universiteit en, vooral, alle Leidse studenten zou door deze actie geschaad zijn. Zijnde een Leidse student, lid van een grote Leidse studentenvereniging en bestuurslid van een sportgezelschap met wiens spelers menig Leidenaar al eens au naturel kennis heeft mogen maken, kan ik zeggen: volslagen stierenschijt.
Wie ondervindt er nou werkelijk negatieve gevolgen als gevolg van deze actie? De omstanders? Getuige het filmpje niet bepaald, want er is alleen maar wat jeugdig, opgewonden gegiechel te horen. Een kleine, amusante break of the day, om vervolgens weer verder te gaan met de wederom te vroeg begonnen Sinterklaas- en kerstinkopen.
De universiteit? Bang dat de goede score op de World University Rankings teniet wordt gedaan door deze studentikoze rebellie? Blijkbaar vergeten dat dit soort stunts op de Engelse en Amerikaanse topuniversiteiten zo'n drie keer per week worden uitgevoerd. Docenten en studenten kijken daar niet eens meer op van hun lunch voor naakte protesten of pogingen onderdeel te worden van de bekende 'fraternities'.
De vereniging Quintus dan? Het bestuur heeft, overigens pas nadat de blote leuterfeuten de media hadden gehaald, er alles aan gedaan zich zo ver mogelijk van de actie de distantiëren. Aan hen zal het dus niet liggen.
De woordvoerders in de artikelen die hierover zijn verschenen in Mare, dispuutslid Wim Quint (pseudoniem, kan niet anders) en verenigingsvoorzitter Stijn van de Wijngaard, maken de indruk van een overstekend hert dat zich opeens geconfronteerd ziet met twee op hoge snelheid naderende koplampen. Door de interne sancties die opgelegd zijn, presenteert het Quintus-bestuur zich in de kwestie als het ruggengraatloze schoothondje van de universiteit. Het getuigt niet bepaald van cojones om eerst met het angstzweet in de bilnaad te roepen dat het bestuur zich distantieert van een actie en vervolgens toch een voor studentenbegrippen torenhoge boete uitdeelt wegens het schaden van het verenigingsimago. Een boete die, zo haastte iedereen zich te zeggen, op geen enkele manier werd ingegeven door de universiteit.
Dit is een typisch geval van een oplossing zoeken voor iets dat zonder alle publieke aandacht achteloos voor kennisgeving zou worden aangenomen, ware het niet dat er hier en daar wat oproer wordt gekraaid door mensen die blijkbaar zijn vergeten wat het inhoudt om student te zijn. Wanneer is de lijn tussen een doldrieste studentengrap en ernstige imagoschade vervaagd? Wie heeft die lijn in eerste instantie opgesteld? Studeren is meer dan een studie doen. Dit zijn de jaren van je leven waarin je de gekke dingen kan en misschien wel moet doen, waardoor je later iets hebt om over te vertellen. Dit is de tijd waarin naakt een rondje over straat rennen nog kan worden afgedaan als jeugdige overmoed. Gezien de grote wijzigingen die het hoger onderwijssysteem het afgelopen decennium heeft ondergaan, worden studenten schijnbaar steeds meer voorgeprogrammeerd in hun doen en laten. Voor hen, en alle Leidse studenten die hun naam geschaad vinden, het aloude credo: Laat mij lekker student zijn!
Robbert van der Linde,
student geschiedenis