D’Aulnis, die in Leiden rechten heeft gestudeerd en lid was van Minerva en Pro Patria, ontving de hoge militaire onderscheiding voor zijn heldhaftige verzetsdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog. ‘In 1938 was ik in Leiden aangekomen. Ik ben baron en als je dan verder niks kunt, denken mensen al gauw dat je een playboy bent, dus ik had besloten om rechten te gaan studeren. Uiteraard werd ik ook lid van het corps. Mijn dienstplicht had ik echter vervuld bij de luchtdoelartillerie en toen de spanning in Europa steeg, werden wij als eerste gemobiliseerd, in maart 1939 al,’ vertelde d’Aulnis een paar jaar geleden in een interview met Mare. D’Aulnis was als commandant van een batterij luchtdoelartillerie in Wassenaar gestationeerd, toen de Duitsers op 10 mei 1940 ons land binnenvielen. Samen met de rest van de bemanning haalde hij tien vijandelijke toestellen neer. Na de capitulatie ging d’Aulnis terug naar Leiden en hervatte hij zijn studie rechten. Hij sloot zich aan bij het ondergrondse Legioen van Oud-Frontstrijders (LOF).D’Aulnis was erbij toen Cleveringa zijn bekende rede tegen de verwijdering van de joodse professor Eduard Maurits Meijers hield. De Leidse universiteit werd gesloten. In 1941 besloot d’Aulnis met Cees Drooglever Fortuyn naar Engeland te ontsnappen om er als spion te worden opgeleid. Dat had nog heel wat voeten in de aarde. De directe route via de Noordzee was afgesloten, dus probeerden de heren via Gibraltar Engeland bereiken. Te voet staken ze de Pyreneeën over, maar ze werden gevangen genomen in Spanje. Pas maanden later kwamen ze in Londen aan. In Engeland werkte d’Aulnis samen met de bekende verzetsheld Erik Hazelhof Roelfzema, de Soldaat van Oranje. Hij werd opgeleid tot spion en in 1943 bij de Wijk, ten oosten van Meppel, weer gedropt. Ook dit verliep niet bepaald vlekkeloos: de eerste vlucht eindigde toen het vliegtuig tegen een dijk vloog. Eenmaal terug in Nederland speelde d’Aulnis een belangrijke rol in diverse verzetsacties. Hij werd uiteindelijk de langst dienende geheim agent in bezet Nederland. ‘Achteraf bleek dat de Duitsers me nooit op het spoor zijn gekomen. Ik heb veel geluk gehad.’ Mare sprak d’Aulnis nog in mei. Toen liet hij zich geërgerd uit over de sjofele kledingstijl van de huidige generatie Minervanen. ‘Qua geest is het allemaal zoveel eenvoudiger geworden. Niet alleen bij het corps, maar in Nederland in het algemeen. Grote diners met goede wijnen zijn zeldzaam en niemand komt meer op het idee om in de zaal kaviaar te bestellen. En dan de kleding: die is over het algemeen zo verschrikkelijk. De meeste jongens komen tegenwoordig overal in T-shirt. En altijd weer die spijkerbroek! Wij konden best rommelen, maar we liepen er verdomd goed bij.’ PM