'Een gedreven bestuurder die zeer goed is ingevoerd in de Leidse universiteit. Hij zal uitstekend in staat zijn om de ingeslagen koers van de universiteit als onderzoeksintensieve, internationaal gerespecteerde universiteit verder uit te bouwen.'

Carel Stolker (1954) studeerde en promoveerde in Leiden en was tussen 2005 en 2011 decaan van de rechtenfaculteit. In die jaren verscherpte hij de eisen voor eerstejaars en wist zo de uitval te halveren. Ook zocht hij toenadering met de verdreven criminoloog Wouter Buikhuisen. Momenteel werkt Stolker aan een boek, getiteld: Rediscovering Law School – Views of a Former Law Dean.

‘Het is een beetje 7 vwo’, zei hij bij zijn afscheid als decaan in Mare over de toegenomen verschoolsing bij rechten. ‘Maar het is te gemakkelijk om te denken dat je zelf wel bepaalt hoe lang je studeert. De samenleving accepteert het echt niet meer als dat zeven jaar duurt. (…) Als ik niet hard genoeg studeerde, zei mijn vader dat mijn klasgenootjes van de lagere school al om zeven uur ’s ochtends op de steiger stonden om mijn studiefinanciering bij elkaar te verdienen.'

Die woorden kwamen hem ook als decaan van pas. 'Vlak voor kerst kreeg ik zes jongens aan tafel die voor alles waren gezakt: knullen die over een paar jaar eigenlijk zó aan het werk konden bij een goed advocatenbureau. Maar met een wanhopige blik in de ogen zeiden ze: “Het lukt ons gewoon niet om voor half twaalf uit bed te komen.” Hoe kan dat nou? Op school lukte dat wel. Je geeft ze wat op hun flikker, vertelt het steigerverhaal nog een keer. Maar het klopt: voor sommigen is de stap gewoon te groot. Van thuis naar de verenigingshuizen en dan een studie volgen met negen contacturen. Daarom hebben we als bestuur behalve vaste groepen, met hoogleraren als tutor, ook veel structuur ingevoerd. Onze formule wordt nu elders gekopieerd.’