Leiden scoorde met vijf van de 24 punten niet zo denderend bij Sustainabul Award, de jaarlijkse prijs voor de universiteit met het meest duurzame en transparante beleid. Dat was vooral te wijten aan het gebrek transparantie, verklaart Lody Kuling (22, student Energy Science in Utrecht) van Morgen, het landelijke studentennetwerk voor duurzaamheid dat de prijs in het leven riep.
'We hebben gekeken naar de informatie die universiteiten via hun websites verschaffen. Wat wij daar niet vinden, weten studenten immers ook niet.' Leiden eindigde nipt in de top vijf. 'Op de website van de Universiteit van Maastricht, niet voor niets de winnaar, staat een helder document met berekeningen van de CO2-uitstoot en het energieverbruik. In het bedrijfsleven is dat heel normaal, op universiteiten nog niet. Afgezien daarvan kan Leiden de volgende keer ook wat extra punten in de wacht slepen door over te stappen op duurzaam printpapier.'
Duurzaamheid op de Leidse academie in beeld brengen is echter om verschillende redenen complex. Ten eerste is een goede vergelijking met andere universiteiten lastig. 'De monumentale panden in de binnenstad zijn natuurlijk veel minder zuinig en efficiënt dan zo'n spiksplinternieuwe campus van de Universiteit Wageningen', zegt Adri Noort, milieuadviseur van de Universiteit Leiden. Achter zijn bureau in het Leids Universitair Medisch Centrum hangt een aantal groene-stroomcertificaten aan de muur. Want binnen de slecht geïsoleerde muren van eeuwenoude universiteitsgebouwen werken energieteams hard aan een beleid dat toch in ieder geval zo duurzaam mogelijk is.
Ten tweede is het lastig om dat werk in kaart te brengen. Noort: 'De verantwoordelijkheid voor duurzaamheid is erg verdeeld. Inkopen, personeel, energieverbruik en milieubeleid zijn allemaal verschillende afdelingen. Ook veel faculteiten regelen zaken apart. In het jaarverslag staan wel wat korte stukken bij elkaar, maar een groot overzichtsdocument is er inderdaad niet.' Dat heeft voorlopig ook geen prioriteit. Het budget en de beschikbare tijd worden liever gestoken in daadwerkelijke veranderingen. 'Bovendien kunnen we die voorlichting nauwelijks uitbesteden, want voor het schrijven van zulke teksten is onze eigen specialistische kennis nodig,' vult energiecoördinator Jeroen Wayenberg aan.
Die houding siert de energieteams, vindt Marc Newsome van studentenpartij BeP, die duurzaamheid hoog op de agenda heeft staan. 'Maar je bereikt er helaas niet veel studenten mee.'
Sinds enige tijd werkt Wayenberg wel samen met een groep studenten van SIFE (Students in Free Enterprise), het Green Mile Project. Dat vijfkoppige clubje constateerde ook dat duurzaamheid niet bepaald leeft onder studenten. Oprichtster Wies van Leeuwen (24, masterstudent Internationale Betrekkingen aan de UvA) bleef na haar bachelor in Leiden wonen. 'Leidse studenten kunnen best wat leren van Amsterdam, waar al veel duurzame evenementen, acties en organisaties door en voor studenten zijn.' Het Green Mile Project richt zich daarom niet alleen op het universiteitsbeleid, maar ook op het bewustzijn onder studenten. 'Dat laatste heb je namelijk nodig om een draagvlak te creëren voor veranderingen. En het zou mooi zijn als studenten ook thuis het licht niet onnodig lang laten branden.'
Ook Minerva geeft het goede voorbeeld. De vereniging ontving vorige week een 'groen lintje' van GroenLinks Leiden vanwege vergevorderde duurzame plannen. Penningmeester Dirk de Graeff: 'Vorig jaar hebben we de Commissie Minerva Groen opgericht, om het bestuur te ondersteunen. Grote bedrijven waarmee we samenwerken, hechten namelijk veel waarde aan duurzaamheid. Heineken is bijvoorbeeld bezig met het brouwen van groen bier. En SLS Wonen organiseert in september een wedstrijd in Minervahuizen rondom duurzaamheid. In samenwerking met milieuadviesbureau hebben we een architect gezocht, die ons gaat begeleiden. Zonnepanelen op ons dak blijken nog niet rendabel, maar het bestuur 2012-2013 is al bezig met de voorbereidingen voor een ondergrondse WKO-installatie, voor warmte koude opslag.'