Lex Wolters gaf leiding aan het onderwijs en onderzoek in de Computational Science aan het LIACS en was in die functie verantwoordelijk voor het project "Little Green Machine", een clustercomputer bestaande uit grafische processoren, die een zeer grote rekenkracht biedt terwijl de energieconsumptie relatief laag is. Als Principal Investigator wist hij verschillende onderzoeksgroepen van onder andere de Universiteit van Antwerpen, de Universiteit van Utrecht, het KNMI, het CWI en de Technische Universiteit Delft samen te brengen om onderzoek te doen op het gebied van computational science. Dit project kreeg een NWO-subsidie en is inmiddels succesvol van start gegaan.
Naast dit project vertegenwoordigde Lex Wolters het LIACS in nationale onderzoeksprojecten zoals het DAS-project en de ASCI-onderzoekschool en wist hij als geen ander de bijdrage van het LIACS inhoud te geven en het een essentiële rol te laten vervullen in deze samenwerkingsverbanden.
Lex Wolters, als gepromoveerd theoretisch fysicus, excelleerde in multidisciplinair onderzoek. Hij werkte meer dan 20 jaar samen met het KNMI om de rekenkundige aspecten van weersverwachtingsmodellen te onderzoeken. Zijn onderzoeksactiviteit leidde tot een innovatieve manier om de onderliggende numerieke oplossingsmethoden voor deze berekeningen en de daarmee samenhangende computerberekeningen direct af te leiden vanuit een abstracte representatie.
Naast deze samenwerking met het KNMI deed hij internationaal baanbrekend onderzoek naar het doelmatig inzetten van "Grid Computing" voor het oplossen van grootschalige berekeningen. Onder zijn leiding werden nieuwe allocatie-algoritmen ontwikkeld om de beschikbare middelen in genetwerkte computersystemen efficiënt in te zetten, opdat deze berekeningen succesvol uitgevoerd kunnen worden.
Lex Wolters was een wetenschapper die wars was van uiterlijk vertoon en voor wie waarheidsvinding altijd voorop stond. Hij was voor zijn collegae en promovendi een baken van integriteit en betrouwbaarheid.
Harry Wijshoff, hoogleraar informatica